Zrobiłeś błąd w zeznaniu podatkowym? Nie martw się! Podpowiadamy, jakie dokumenty trzeba złożyć, żeby uniknąć kary ze strony urzędu skarbowego.
Zasady stosowania dwóch form naprawiania błędów skarbowych są dość proste. Korektę składamy, gdy w złożonym zeznaniu podatkowym popełniliśmy błąd, a czynny żal, gdy zeznania nie złożyliśmy w terminie. Oba te działania mają jednak swoje zasady, wobec których należy się zastosować, jeśli chcemy, by były skuteczne. Oto one.
Gdy popełnimy błąd w zeznaniu podatkowym złożonym do urzędu, możemy uniknąć kary. By tak się stało musimy złożyć korektę. Jest to bardzo proste. Należy jeszcze raz wypełnić złożony formularz, ale tym razem należy wpisać właściwe dane. Na pierwszej stronie formularza należy też zaznaczyć opcję „złożenie korekty” zamiast „złożenie zeznania”. Ponieważ w formularzu wpisujemy od nowa wszystkie dane, trzeba również wskazać urzędnikowi korygowaną pozycję.
Ważnym elementem całego procesu jest też uregulowanie zaległości powstałych w wyniku naszego błędu. Wpłaty tej należy dokonać niezwłocznie albo w terminie wyznaczonym przez urząd. Zaległość wpłaca się wraz z odsetkami za zwłokę. Do korekty należy też dołączyć uzasadnienie przyczyn składanej przez nas korekty. W tym piśmie należy wyjaśnić przyczynę popełnionego przez nas błędu i opis czynności, które podjęliśmy, żeby nasz błąd naprawić.
Warto też dodać, że korektę zeznania można składać przez pięć lat. Tyle trwa proces przedawnienia. Liczy się go od końca roku, w którym upłynął termin płatności podatku. Korekty zeznania podatkowego nie możemy jednak złożyć, po czternastu dniach od zawiadomienia o tym, że urząd wszczął kontrolę lub postępowanie podatkowe w naszej sprawie. Aż do końca postępowania.
To wszystko obowiązuje jednak w sytuacji, gdy popełniliśmy błąd w obliczeniach, wpisaliśmy złe dane. Jeśli jednak nie złożyliśmy zeznania podatkowego w terminie, potrzebny będzie czynny żal.
„Nie podlega karze za przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe sprawca, który po popełnieniu czynu zabronionego zawiadomił o tym organ powołany do ścigania, ujawniając istotne okoliczności tego czynu, w szczególności osoby współdziałające w jego popełnieniu.”
Taki przepis Kodeksu karnego skarbowego (art. 16 § 1) uprawnia nas do złożenia czynnego żalu. Jest to sposób na uniknięcie kary za wykroczenie a nawet przestępstwo skarbowe. Określenia czynny żal nie znajdziemy w przepisach skarbowych – jest to nieformalna nazwa zawiadomienia o wykroczeniu albo przestępstwie złożonego na samego siebie. Jest to więc idealne rozwiązanie dla tych, którzy nie złożyli zeznania w terminie.
Takie zawiadomienie należy złożyć pisemnie w urzędzie skarbowym. Nie musimy podawać przyczyn wykroczenia albo przestępstwa skarbowego, ale należy opisać wszelkie jego okoliczności. Jak już wyczytaliśmy z zacytowanego fragmenty kodeksu należy też wskazać inne osoby, które brały udział w popełnieniu przestępstwa. Bardzo ważne jest też to, by czynny żal został złożony zanim urząd skarbowy sam rozpozna wykroczenie. Zgłoszenie przed odkryciem przez urząd naszego wykroczenia, uznawane jest za akt dobrej woli.
Jeśli czynny żal wyrażany jest w związku z niezłożeniem przez nas w terminie deklaracji podatkowej, należy ją złożyć w urzędzie razem z czynnym żalem. Byśmy uniknęli kary, musimy też uregulować należności wobec fiskusa, które powstały w wyniku wykroczenia lub przestępstwa. W teorii należy czekać na wyznaczenie terminu zapłaty, ale w praktyce najlepiej jest od razu uregulować zaległości. To ułatwia sprawę.
Czynny żal to najlepsze i najskuteczniejsze rozwiązanie w sytuacji, gdy nie złożyliśmy zeznania z jakiś prostych powodów, które da się wyjaśnić przed urzędem. Są jednak okoliczności, kiedy podatnikowi czynny żal nie przysługuje. Wylicza je Kodeks karny skarbowy. Odmawia się go sprawcy, który:
1) kierował wykonaniem ujawnionego czynu zabronionego;
2) wykorzystując uzależnienie innej osoby od siebie, polecił jej wykonanie ujawnionego czynu zabronionego;
3) zorganizował grupę albo związek mający na celu popełnienie przestępstwa skarbowego albo taką grupą lub związkiem kierował, chyba że zawiadomienia, o którym mowa w § 1, dokonał ze wszystkimi członkami grupy lub związku;
4) nakłaniał inną osobę do popełnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego w celu skierowania przeciwko niej postępowania o ten czyn zabroniony.
Fundacja Na Ratunek Dzieciom z Chorobą Nowotworową
Przekaż 1,5% podatku – KRS 0000086210