Emilka to dwunastoletnia dziewczynka, której dzieciństwo zostało przerwane przez trudną diagnozę – czerniaka naczyniówki. Pomimo utraty wzroku w jednym oku i kolejnych wyzwań, jak przerzuty na wątrobę i płuca, Emilka nie traci nadziei. Z determinacją poddaje się leczeniu, wierząc w powrót do swojej pasji – sztuki, harcerstwa i radosnych chwil spędzanych wśród przyrody.
Kreatywna dusza
Emilka ma dwanaście lat, a swoją energią i kreatywnością potrafi zarażać każdego, kto ją pozna. Jej największą pasją są sztuki plastyczne – rysowanie, malowanie, a ostatnio także tworzenie własnych, misternych rzeźb z gliny. Uwielbia też spędzać czas na świeżym powietrzu, szczególnie podczas rodzinnych wycieczek do Borów Tucholskich, gdzie może godzinami obserwować przyrodę. Jest zapaloną harcerką – każda zbiórka to dla niej szansa na nowe przygody i pogłębianie przyjaźni. Emilka jest dziewczynką pełną życia, wrażliwą na potrzeby innych, która zawsze była gotowa pomagać i inspirować swoim entuzjazmem.
Dzień, który zmienił życie rodziny
We wrześniu 2022 roku życie Emilki zmieniło się nieodwracalnie. Wydawało się, że to będzie kolejny beztroski rok w jej dzieciństwie, aż do momentu, gdy zaczęła się skarżyć na coraz gorsze widzenie w prawym oku. Zaniepokojeni rodzice udali się z nią do okulisty. Po serii badań lekarze zdiagnozowali u niej czerniaka naczyniówki – rzadki nowotwór złośliwy oka.
– Poczuliśmy, jak nasz świat się chwieje. Ta wiadomość była dla nas ogromnym wstrząsem, a dla Emilki – początkiem trudnej drogi – mówi mama Emilki.
Początek leczenia i pierwsze komplikacje
Leczenie rozpoczęło się natychmiast.
Na oddziale onkologii okulistycznej w Krakowie Emilka przeszła brachyterapię – skomplikowany i wymagający zabieg, który miał na celu zniszczenie komórek nowotworowych.
– Przez kolejne tygodnie żyliśmy w ciągłej niepewności. Emilka stanęła przed następnymi wyzwaniami – iniekcje do oka, liczne badania kontrolne i oczekiwanie na wyniki. – wspominają rodzice dziewczynki.
Chociaż guz stopniowo się zmniejszał, konsekwencje choroby okazały się nieodwracalne – Emilka straciła wzrok w prawym oku. Mimo to dzielnie znosiła wszelkie niedogodności, a jej determinacja i optymizm dawały siłę całej rodzinie.
Nadzieja na powrót do dawnego życia
Gdy wydawało się, że najgorsze jest już za nimi, w grudniu 2024 roku badania kontrolne wykazały nowe zmiany.
Przerzuty na wątrobę i płuca były kolejnym ciosem, który wymagał błyskawicznej reakcji. Rozpoczęto przygotowania do wdrożenia terapii nowoczesnym lekiem, który daje nadzieję na zatrzymanie rozwoju choroby.
Chociaż leczenie będzie długie i wymagające, Emilka i jej bliscy z nadzieją patrzą w przyszłość, wierząc, że uda się przezwyciężyć kolejne przeszkody.
Przed Emilką jeszcze wiele miesięcy zmagań, ale jej niezłomny duch i wsparcie bliskich pozwalają wierzyć, że najbliższe miesiące przyniosą dobre wieści. Dziewczynka marzy o powrocie do szkoły, harcerskich zbiórek i realizowaniu swoich artystycznych pasji.
